ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ : ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯽﺩهد.
ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ: ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯽﺩهد.
ﮔﻔﺖﻭﮔﻮﯼ ﺍﻣﯽ ﮔﻮﺩﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻮﺁﻡ ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ / ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺮﻧﯿﺎﻥ
"ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﯿﺪ ﮔﻔﺖﻭﮔﻮﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺒﮑﻪ Democracy
Now ﺑﺎ ﻧﻮﺁﻡ ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ Noam Chomsky ﺯﺑﺎﻥﺷﻨﺎﺱ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ
ﺑﺎﺯﻧﺸﺴﺘﻪ MIT ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻧﻮﺁﻡ ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﺑﺎﺯ ﻣﻨﺘﻘﺪ
ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎﯼ ﻭﺍﺷﻨﮕﺘﻦ ﺍﺳﺖ ".
ﻣﻦ ﺍﻣﯽ ﮔﻮﺩﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﻧﻮﺁﻡ ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ ﺍﺳﺖ.
ﻧﻮﺁﻡ، ﻟﻄﻔﺎﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﯾﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﮐﻼ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺳﯿﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﺪ؟
ﭼﺎﻣﺴﮑﯽ: ﺧﺐ، ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ۶۰ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺩﻗﯿﻘﺎ ۶۰ ﺳﺎﻝ ﻣﯽﺷﻮﺩ؛ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﺗﺎﯼ ﻧﻈﺎﻣﯽﺍﯼ ﮐﻪ ﺭﮊﯾﻢِ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۵۳ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺷﺎﻩ (ﺍﯾﻦ ﺩﯾﮑﺘﺎﺗﻮﺭ ﻭﺣﺸﯽ) ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪ . ﻋﻔﻮ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻞ، ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪﮔﺮﺗﺮﯾﻦﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩ . ﻭﻗﺘﯽ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ۱۹۷۹ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﺷﺪ، ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﯽﺩﺭﻧﮓ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺩﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩ، ﮐﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻭﺳﯿﻌﯽ ﺍﺯ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ . ﺍﻟﺒﺘﻪ، ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ، ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺎ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖِ ﮐُﺮﺩِ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﯿﺰ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩ. ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩ . ﺩﻭﻟﺖِ ﺭﯾﮕﺎﻥ ﺣﺘﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻧﺶِ ﻋﺮﺍﻕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ .
ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺿﺮﻭﺭﺗﺎ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖِ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﺯ ﻋﺮﺍﻕ، ﺟﻨﮓ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩ. ﺻﺪﺍﻡ ﺣﺴﯿﻦ، ﻣﺤﺒﻮﺏِ ﺩﻭﻟﺖِ ﺭﯾﮕﺎﻥ ﻭ ﺑﻮﺵِ ﭘﺪﺭ ﺑﻮﺩ؛ ﺁﻥﻗﺪﺭ ﮐﻪ ﺟﻮﺭﺝ ﺑﻮﺵ ﭘﺪﺭ ، ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۹ ﻣﻬﻨﺪﺱﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﻋﺮﺍﻗﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﺁﻣﻮﺯﺵِ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ . ﻋﺮﺍﻕ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﻼﺕِ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩِ ﺗﺤﺮﯾﻢﻫﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﺤﺮﯾﻢﻫﺎ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺧﺐ ﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﯾﮏ ﮔﺰﺍﺭﺵِ ۶۰ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ. ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ، ﺍﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺁﻥﻫﺎ [ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ] ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺩﻻﯾﻞِ ﻣﻌﻘﻮﻟﯽ، ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ . ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﻭﻝ .
ﭼﺮﺍ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ؟
ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺎﻓﯿﺎﯾﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪﺍﯾﻢ . ﺩﺭ ۱۹۷۹، ﺍﯾﺮﺍﻧﯽﻫﺎ ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖِ ﻏﯿﺮﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ : ﺣﮑﻮﻣﺖِ ﺟﺎﺑﺮﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﺑﺎ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻣﺎﻓﯿﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻧﺪ؛ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﮐﻞِ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﺍﯾﻦ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻔﻆ ﺷﻮﺩ . ﭘﺪﺭﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖﻫﺎﯼ ﺍﺛﺮﮔﺬﺍﺭ ﺩﻫﺪ؛ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺵ ﮐﻮﺑﺎ ﺍﺳﺖ . ﺧﺐ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﯽﺷﺪ .
ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ . ﺧﺐ، ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ «ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺗﺎﯾﻤﺰ» ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﯽﺩﻫﺪ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ . ﺁﻥﻫﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺷﺎﯾﺪ [ﺍﯾﺮﺍﻧﯽﻫﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﺗﻮﻟﯿﺪ] ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﻃﺒﻖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵﻫﺎﯼ ﻣﻨﻈﻢ ﺁﻥ ﺑﻪ ﮐﻨﮕﺮﻩ، ﺍﮔﺮ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺍﯾﻦ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩِ ﺑﺎﺯﺩﺍﺭﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ؛ ﯾﻌﻨﯽ، ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩِ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﻤﻼﺕِ ﺧﺎﺭﺟﯽ . ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎﯼ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻫﻢ، ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎﯼ ﻧﻈﺎﻣﯽِ ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎ ﺻﺮﻓﺎ ﯾﮏ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩ ﺑﺎﺯﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺩﻻﯾﻞ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ .
ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﻪ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺣﻤﺎﯾﺖﺷﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﻀﺎﯼ «ﭘﯿﻤﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻨﻊ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ» ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﺯﺩﻩﺍﻧﺪ؛ ﺍﯾﻦ ﺳﻪ ﮐﺸﻮﺭ، ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ ﻭ ﻫﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ، ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ . ﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ [ﻭﺿﻌﯿﺖِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ] ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼﺷﺎﻥ (ﻧﻈﯿﺮ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﯾﻪ ﻭ ﻧﻘﺾ ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎﯼ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﻣﻨﯿﺖ) ﺍﺯ ﺣﻤﺎﯾﺖِ ﺟﺪﯼ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ .
ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ، ﺩﻭ ﻗﺪﺭﺕِ ﻋﻤﺪﻩ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ (ﯾﻌﻨﯽ، ﯾﮑﯽ ﺍﺑﺮﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﺑﺮﻗﺪﺭﺕ)، ﻣﺪﺍﻡ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ . ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﮕﻮﯾﻢ؛ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺾ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﯾﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻓﺸﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻨﻊ ﮐﺮﺩﻩ، ﺍﻣﺎ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﺒﺮﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎﻧﺶ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺭﺙ ﺑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ .
ﺧﺐ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺗﺤﺖ ﺗﻬﺪﯾﺪﻫﺎﯼ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﻟﺖﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ . ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﮏ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺑﺎﺯﺩﺍﺭﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﯿﻢ . ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺗﺎﯾﻤﺰ ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ . ﺑﻬﺎﻧﻪ، ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ.
ﺁﯾﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﺮﺩ؟
ﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﭙﺮﺳﯿﻢ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ [ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﺪ] ؛ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ «ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﯽ» ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﻫﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺁﺧﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎﺭﺟﯽ . ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺍﺟﻤﺎﻉ ﻣﯽﺩﻫﺪ؛ ﺗﻮﺍﻓﻘﯽ ﺑﯿﻦ ﺍﻭﺑﺎﻣﺎ ﻭ ﺭﺍﻣﻨﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻬﺪﯾﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ : ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ، ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﺳﺖ، ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ .
ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻊِ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﻮﺿﻊِ ﺟﻬﺎﻥ ﭼﯿﺴﺖ؟
ﺧﺐ، ﺭﺍﺣﺖﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﻓﻬﻤﯿﺪ . ﺑﯿﺶﺗﺮ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﻀﻮ «ﺟﻨﺒﺶِ ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻬﺪ» ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺴﺖﻫﺎﯼ ﻣﻨﻈﻤﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﮐﺮﺩ. ﺍﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻗﻮﯾﺎ ﺍﺯ ﺣﻖِ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﻀﺎﮐﻨﻨﺪﻩﯼ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻨﻊ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺳﻼﺡﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ( ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ ﻭ ﻫﻨﺪ ) ، ﺑﺮﺍﯼ ﻏﻨﯽﺳﺎﺯﯼ ﺍﻭﺭﺍﻧﯿﻮﻡ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩ. ﺍﯾﻦ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﺶِ ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻬﺪ .
ﺣﺎﻻ، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺟﻬﺎﻥِ ﻋﺮﺏ ﭼﻪ؟
ﺧﺐ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥِ ﻋﺮﺏ، ﺷﺪﯾﺪﺍ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺗﻨﺶﻫﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻﻭﻗﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺗﻠﻘﯽ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺁﻥﻫﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻨﺪ. ﺩﺭﺻﺪ ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻋﺮﺏ، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﭼﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻋﻠﯿﻪ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ .
ﺟﻬﺎﻥ ﻋﺮﺏ، ﺗﻬﺪﯾﺪﻫﺎﯼ ﺟﺪﯼ ﺭﺍ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ: ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﯿﻞ . ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻧﻈﺮﺳﻨﺠﯽﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﻧﻈﺮﺳﻨﺠﯽ ﻏﺮﺑﯽ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﺮﺏﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﺭﺟﺎﻉ ﺁﻥﻫﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖِ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﻋﺮﺑﯽ (ﮐﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺭﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ) ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﮑﺘﺎﺗﻮﺭﻫﺎﺳﺖ .
آیا صرف نظر از این که هرکس تهدیدها را چگونه می‌بیند، آیا راهی برای پرداختن به این مسائل وجود دارد؟
البته، راه‌هایی وجود دارد.
برای مثال در 2010 پیشرفت بسیار خوبی برای کاهش هر آنچه که طرف‌های متفاوت تهدید می‌پندارند پدید آمد. ترکیه و برزیل به توافقی با ایران دست یافتند که بر اساس آن ایران اورانیوم غنی شده خود را برای نگهداری در ترکیه به این کشور منتقل می‌کرد و در ازای آن غرب برای رآکتورهای پزشکی ایران ایزوتوپ فراهم می‌کرد، اما به محض اعلام این توافق ترکیه و برزیل به شدت توسط واشنگتن و رسانه‌ها محکوم شدند.
دولت برزیل از این رویداد به شدت ناراحت شد و نامه‌ای منتشر کرد که بر اساس آن ثابت می‌شد، اوباما پیشنهاد این توافق را داده است، اما وی گمان می‌کرد که ایران این پیشنهاد را رد خواهد کرد.
هنگامی که ایران این پیشنهاد را پذیرفت، وی مجبور شد که آن را محکوم کرده و برای تصویب تحریم‌های بیشتر به طور مستقیم عازم شورای امنیت شود؛ این یک مورد بود.
مثال دیگری نیز وجود دارد که جالب تر است؛ دسامبر گذشته قرار بود نشستی در فنلاند برگزار شود که هدف از آن تداوم تلاش‌های طولانی مدت برای ایجاد منطقه‌ای بدون انواع تسلیحات کشتار جمعی در خاورمیانه بود؛ این نشست بر اساس معاهده عدم اشاعه و در اصل سازمان ملل قرار بود تشکیل شود؛ اما این نشست هیچگاه برگزار نشد.
نخستین چیزی که رخ داد این بود که اسرائیل اعلام کرد، آنها در این نشست شرکت نخواهند کرد؛سپس آنهایی که علاقه مند بودند، منتظر ماندند که ببینند آیا ایران در این نشست شرکت خواهد کرد یا خیر؟. ایران اعلام کرد که آنها بدون هیچ پیش شرطی در این نشست شرکت خواهند کرد ؛ فوری اوباما این نشست را به حالت تعلیق در آورده و دلایلی برای این کار خود مطرح کرد که دلایل رسمی اسرائیل است؛ شما نمی‌توانید تا زمانی که یک پیمان صلح منطقه‌ای ایجاد نشده است کنفرانس برگزار کنید؛ البته نمی‌توان تا زمانی که آمریکا و اسرائیل سد راه هر نوع اجماع بین المللی برای توافق فلسطینی -اسرائیلی می‌شوند؛ کاری که در 25 سال گذشته کردند، به صلح منطقه‌ای دست یافت.
کشورهای عرب که برای این فرایند به مدت طولانی تلاش کرده‌اند، می‌گویند هرطورشده می‌خواهند آن را به پیش ببرند، اما نمی‌توان بدون حمایت آمریکا کاری کرد .
نوام چامسکی در پاسخ به سؤالی درباره نابودی تسلیحات شیمیایی سوریه گفت: در حقیقت نابودی تسلیحات شیمیایی سوریه چیز خوبی است اما خط مشی ما نباید محدود به این موضوع باشد؛ در پیمان منع اشاعه هسته‌ای اعلام شده است که تولید، ذخیره یا استفاده از تسلیحات شیمیایی ممنوع است. اکنون نمی‌توان درباره تولید و ذخیره سخنی گفت، زیرا اگر شما به آنها اشاره کنید باید تسلیحات شیمیایی اسرائیل را نیز نابود کنید.
تسلیحات شیمیایی سوریه تنها برای سرگرمی تولید نشده است، بلکه برای مقابله با تسلیحات هسته‌ای اسرائیل تولید شده بود.
